Pinti yaylasının su sorunu çözülebilir mi?

YAYLAMIZDAKİ SU PROBLEMİ NEDİR?

Son dönemlerde obamızdaki kaynak sularının kurumasından ve
yeterli depolama sistemine geçilememesinden  dolayı hayvanlarımız
ve hane halkının yüzde sekseni verimli su bulamamaktadır. Peki ne yapılabilir; Senli benli su kullanımını bırakıp, tonajlı su depolama sistemine geçmek gerekiyor. Zaten kullanımda olan su kaynaklarının bir çoğu da, yağmurlu havalarda bulanmaktadır. Hayvan geçiş bölgesinde olan bu kaynakları da, hayvanların konaklama esnasında kirlenmektedir. Çok hızlı artan nüfusla birlikte su sorunları çok ciddi bir yara almaktadır. Su sadece insanlar için değil, hayvanlar içinde çok önemli bir sorundur. Unutmayalım…
İneklerin yaşamı için, sağlıklı ve verimli olmaları için suyun önemi bilinen
bir gerçektir.  Süt içen veya buzağı maması tüketen buzağıların
bile mutlaka, ayrıca,  suya ihtiyacı vardır.  Doğurmamış düvelerin
günde en az 25 litre, yaylımdaki ineklerin en az 40 litre,
besiye ayrılmış danaların en az günde 45 litre içme suyuna ihtiyaçları olur.
Sağmal ineklerin verimlerine göre 70-155 litre arasında su içmeleri gerekir.
Bir süt  ineğinin  vücudunun %56 sı sudur.
Tüketilen 1 kg. kuru maddenin sindirilebilmesi için  4-6 lt. su gerekir
Bir litre süt oluşabilmesi için 3-4 litre suya gereksinme vardır. 2015 yılın da inşallah bu beklentimiz gerçekleşir…  PİNTİ YAYLASI…

Özellikle Doğankent ve çivar köylerde,
yaylalar yöre halkı için önem arz eder.
Her yılın Mayıs ayı başlarında neşeyle yaylalara çıkılır.
Yayla hayatı başladığı andan itibaren herkeste büyük bir heyecan
yaşanıyor. Bu heyecanları yaşayanlar, bunları yayla hatıraları diye
ebedi olarak hafızalarında muhafaza ediyorlar.
Yayla hatıralarının büyük bölümü tatlı ve neşeli hatıralardır.
Bu hatıralar insanda bazen öyle etkiler yaratıyor ki,
yaylaya çıkmak bir tutku haline dönüşüyor.
Bu tutku insanlarda bağımlılık gibi bir his doğuruyor.
İşte bu yayla bağımlılığı duygusu insanları oralara önemli
yatırımlar yapmaya itiyor. Bu yayla tutkusu yüzünden
insanlar yaylalara önemli sayılabilecek yatırımlar yapıyor.
Bölgemizdeki yaylalarda gördüğümüz o muntazam evlerin
inşa edilmesinin sebebi ihtiyaçtan ziyade, var olan özel bir
tutku ve bağımlılığının neticesidir.
Mayıs ayı başında başlayan yaylada yaşama serüveni;
Eylül ayında  yayladan iniş döneminin başlamasıyla son bulur.
Yaylalara çıkmanın huzura yolculuğu, yaylalardan inmenin de özel
bir hüznü sembolize ettiğini söyleyebiliriz.
Yaylaları  terk edip köylere inmek sanıldığı gibi kolay olmuyor.
Yaz boyu neşeyle ikamet edilen yayladan ayrılmak insanı hüzünlendiriyor.
Üç dört ay kadar sürdürülen stresten uzak yaşamdan kopmak
“Bir daha yaylaya çıkmak ya nasip” düşüncesiyle insana garip
duygular yaşatıyor. Özellikle yaşlı insanlarımız yaylaları
terk ederken  defalarca arkalarına dönüp tekrar tekrar
yaylayı seyrederler. Garip bir his ve duygu kaplar o insanları.
Kimi derin bir “ah” çeker,
Kimi de ayrılık gözyaşları döker. İnanılmaz  duygusal bir durumdur.
Anlatılması zordur. Yaşayanlar bunu bilir.
Son zamanlarda yeniden organize edilmeye başlanan
şenlikler de  yayla hayatına yeni bir ivme kazandırmıştır.
Sadece yayla şenliklerine katılabilmek için il dışından tatilini ona
göre ayarlayan binlerce insan vardır. Yayla hatıraları, onları yaşayanların
iliklerine kadar işlemiştir. O hatıralar silinmez. O hatıralar insanın
geçmişteki mazisidir. O hatıraların unutulması mümkün değildir.